به گزارش گروه اجتماعی قدس آنلاین، علی محمد مؤدب در یادداشتی نوشت: همه ما فکر میکنیم فقط کســی که امکانات و قدرت دارد، مسئولیت دارد. ما خودمان را حق به جانب می‌دانیم، چرا که خیلی چیزها را گردن محیــط می‌اندازیم و ضعف‌های خودمان را این طوری توجیه میکنیم؛ بنابراین ما آدمهای مظلومی هستیم که به خاطر دلایل متعددی ضعیف مانده‌ایم و طبعاً مسئولیت خیلی چیزها گردن ما نیست!
با این دیدگاه فقــط آنها که توانایی انجام کاری را دارند مســئول آن هســتند و ما طفلک‌هایی هســتیم که ظلم‌های زیادی بر ما رفته اســت... این است که به طور طبیعی ما حق داریم مسئولیت نپذیریم! این نظام استدلالی نظــام دلکش و جذابی اســت که کار ما را راه می‌اندازد. یا بهتر اســت بگوییم هر نوع کار و وظیفه‌ای را از گردن ما برمیدارد.
این گونه اســت که با این قوانین دلچســب، مــا در دادگاه وجدان خودمان به خودمان معافیت از رزم میدهیم و مدام ســرگرم نقنق دربــاره قدرتمندان و توانمندان اجتماع هســتیم.
فرقی نمیکند اگر در بستگان ما مشکلی باشــد طبعاً آن یکی برادر و خواهر ما که درآمد یا دانش بیشتری دارد مســئول برطرف کردن بحران است. وظیفه ما طفلکی‌ها لابد این است که درباره وظایف آنها میزگــرد و گعده برگزار کنیم و به اندازه کافی وظایف توانمندان و مقتدرها را بررسی کنیم تا دقیقاً بدانیم چه کسانی مسئول مشکلات ما و جامعه ما هستند.
اما در واقعیت یک مشکل جدی در این مدل استدلال هست. درست اســت که نق نقوها و غرغروها، فلاســفه و دانشمندان کوچک خوبی هســتند و به اندازه نیازشــان در توجیه ضعف‌هــا و ناکارآمدیهای خودشــان همه چیز را درباره حیات بشــری در گروه‌های تلگرامی و کانلاهای زرد جوک و ســرگرمی فراگرفته‌اند.
اما حقیقت این اســت که اگر قدری در تجربه‌های بشــری دقیق شــویم میبینیم که گزاره بنیادیــن ما دقیقاً برعکس اســت. قدرت، مســئولیت نمی‌آورد بلکه مسئولیت، قدرت آفرین است. اگر شــما تنها در جزیرهای رها شوید مســئول حفــظ زندگی خودتــان خواهید شــد و در فاصله کوتاهی مهارتها و توانمندی‌هایی به دســت می‌آورید که هیچ وقت گمانش را هم نمی کردید.
زنهایی که همسرشان را از دست میدهند و مستمری‌ای هم ندارند چند سـال بعد یا خیاطی ماهر هســتند و با کلــه گنده‌های اتحادیه پوشاک سر و کله می‌زنند یا نشان تجاری عمه زری را درست کرده‌اند و چندین قلم ترشی خانگی را در محلات شهرشان به نام خودشان در ذائقه مشتریان جا انداختهاند.
بله دردناک اســت اما حقیقت این است که مسئولیت قدرت می‌آورد. تنبلی و نق نق را رها کنید تا ذره ذره و قدم قدم به باشــگاه بزرگان نزدیک شوید. این حرفها به این معنی نیست که ظلم در عالم وجود ندارد یا کســان دیگری نسبت به سرنوشت ما مسئول نیستند. حرف فقط یک چیز اســت: «مســئولیت‌پذیری، قدرت می‌آورد و شــما را توانمند می‌کند.»
منبع: روزنامه قدس
انتهای پیام/
نظر شما